Safe haven barrier Noordereiland

Een zwak heb ik voor dit Noordereiland waar het stadse lawaai plaatsmaakt voor het klotsen van de rivier tegen de wal.
Het autoverkeer kan er maar op 1 plek razen, maar dit verstild ‘s avonds zelfs ook grotendeels.

Het was dit eiland dat als een veilige barrière voelde om ‘s avonds tijdens het hardlopen weer om te draaien terug naar huis.

Vanaf mijn verhuizing naar Rotterdam was het de bedoeling om ‘s ochtends te gaan hardlopen en fit aan de dag te beginnen. Het duurde 2 jaar voordat ik mezelf op dit spoor kreeg en genoeg zelfvertrouwen had om mezelf al hardlopend te zijn, en via de Erasmusbrug de ronde ook als ronde af te maken.

Daarna ging ik het eiland naast de verstilling meer waarderen door de unieke combinatie van industrie, haven, stadse romantiek en dorpse karakter. Een plek die zelf veranderd is, maar ook vooral getuige is geweest van veel veranderingen. Een plek waar sferen samenkomen die je ook in Parijs en New York hebt, maar dan op z'n Rotterdams, want Rotterdam is natuurlijk nergens mee te vergelijken.